Dobiegają końca prace konserwatorskie w kaplicy Przemienienia w kościele pod wezwaniem Św. Bartłomieja w Koninie

Zabytkowy ołtarz z Kaplicy Przemienienia Pańskiego wrócił po renowacji do kościoła św. Bartłomieja w Koninie.
Raz na sto, a często i raz na dwieście lat. 21 listopada br. odnowiony został przywieziony na starówkę, jego elementy wniesiono do kościoła i rozpoczęto jego montaż w odnowionej niedawno kaplicy. Każdego kto ciekaw jest jak wygląda po konserwacji zapraszamy do świątyni św. Bartłomieja.

Zabytkowy ołtarz z Kaplicy Przemienienia Pańskiego wrócił po renowacji do kościoła św. Bartłomieja w Koninie.
Oficjalny odpust w parafii św. Bartłomieja, a więc najstarszej parafii w Koninie przypada 24 sierpnia – we wspomnienie św. Bartłomieja Apostoła, jednak co roku, konińska fara obchodzi jeszcze jeden odpust, który przypada 6 sierpnia czyli w uroczystość Przemienienia Pańskiego. Jest to odpust wyrosły z doświadczeń pokoleń tamtejszych parafian, ustanowiony na pamiątkę ocalenia wielu mieszkańców miasta przed śmiercią w czasach epidemii cholery, przemienienia sytuacji potężnego zagrożenia. Przemienienie to jak wiemy z przekazów, miało miejsce właśnie 6 sierpnia, kiedy epidemia ustała.
Cuda w czasach zarazy

Jednak już przy pierwszej fali epidemii tj. w 1837 roku, w nieodległym od Konina Galewie, właśnie 6 sierpnia, miały miejsce liczne cuda uzdrowień, które dały początek szczególnemu kultowi uroczystości Przemienienia Pańskiego na ziemi konińskiej. A było to tak. W latach trzydziestych XIX wieku, miejscowość Galew należała do parafii Brudzew i nikt się nie spodziewał, że wkrótce sama stanie się parafią. W miejscu gdzie stoi dziś kościół pw. Przemienienia Pańskiego i św. Walentego, w tamtym okresie znajdowała się mogiła powstańców listopadowych. W 1837 roku w okolice Turku dotarła niszczycielska fala cholery.

Miejscowa ludność przerażona widmem nagłej śmierci rozpaczliwie zwracała się o pomoc ku Niebu. Krewni zmarłych i chorych gromadzili się na specjalnych procesjach błagając Boga o uzdrowienie dla bliskich oraz ustanie epidemii. Wędrowali w ten sposób do okolicznych świątyń, kaplic i przydrożnych krzyży. W uroczystość Przemienienia Pańskiego jedna z takich procesji dotarła do krzyża znajdującego się u podnóża galewskiego wzniesienia i stamtąd, pół kilometra, na kolanach, zmierzała ku wspomnianej mogile powstańców listopadowych. Dotarłszy do celu pątnicy upali na twarze i śpiewając „Święty Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny” modlili się o ratunek. Wierzyli, że w uroczystość Przemienienia Bóg przemieni ich sytuację. Gdy wracali do domów wybiegali im na przeciw zdumieni, rozradowani i uzdrowieni bliscy.

Z Galewa do Turku i do Konina. By upamiętnić cud uzdrowienia ich wszystkich miejscowy dziedzic Wincenty Dominik Przechadzki wraz z żoną Marią, ufundował kapliczkę przy której utrzymywał kapelana. W 1852 roku, gdy na te tereny docierała już nowa fala cholery, do Galewa przybyła pierwsza dziękczynna pielgrzymka z Turku, dając początek żywej po dziś dzień pielgrzymkowej tradycji. Z czasem kapliczka rozrastała się, w Galewie zaczęły odbywać się odpusty, aż w końcu została tam utworzona parafia.

Ale nie to jest dla niniejszej historii najważniejsze, bowiem najbardziej istotne jest to, że wieści o cudach galewskich uzdrowień i cudzie ustania zarazy, lotem błyskawicy rozniosły się po regionie i dotarły również oczywiście do Konina. I w ten sposób 6 sierpnia i uroczystość Przemienia Pańskiego stała się nie tylko pamiątką Galewskiego cudu, ale również dniem nadziei dla wszystkich, którzy pragnęli przeżyć epidemię i dniem szczególnego dziękczynienia dla tych, którzy zostali uzdrowieni bądź ocaleni. Kaplica Przemienienia Pańskiego w konińskiej farze i tutejszy związany z tym odpust, ma swoje korzenie w opisanej powyżej historii. Zresztą po dziś dzień, 9 dni przed odpustem Przemienienia Pańskiego w farze rozpoczyna się specjalna nowenna przygotowująca do tej uroczystości.
Kaplica Przemienienia