Rok 1631
Dyplom zatwierdzający decyzję arcybiskupa gnieźnieńskiego Jana Wężyka i króla Zygmunta III Wazy, dotyczącą lokacji konwentu reformatów w Koninie, wystawiono w dniu 15 marca 1631 roku. Wtedy też wystawiono akt erekcyjny dla utworzonego konińskiego konwentu franciszkanów-reformatów przy kościele św. Marii Magdaleny. W akcie tym król uzasadniał swoją decyzję osadzenia w Koninie reformackiego klasztoru oraz ogólnie określał jego przywileje, powinności i zasady funkcjonowania klasztoru wśród wiernych.
Dlaczego ufundowano klasztor w Koninie?
Głównym powodem tej nowej fundacji klasztornej, wyrosłej w pobliżu aktywnego ośrodka Braci Czeskich w podkonińskim Żychlinie, była realizacja królewskiego programu kontrreformacyjnego, aby osłabić wpływy innowierców w tym rejonie. Niemal wszystkie fundacje klasztorne z tego okresu to planowa działalność kontrreformacyjna króla i polskiego Kościoła.
Klasztor z drewna i gliny
Plac pod budowę kościoła i klasztoru podarował aptekarz koniński Szymon Bodewicz i szlachcic Stefan Modlibowski. Ofiarowany reformatom teren znajdował się na kaliskim przedmieściu miasta Konina, w obrębie podmiejskiej wsi Chwaliszewo. Zaraz też zakonnicy przystąpili do prac budowlanych i najpierw wystawili drewniany kościół, a później zabudowania klasztorne. O szczegółach architektury czy wielkości budowli brak informacji, można jednak przypuszczać, że - ze względu na rygorystycznie przestrzegane przepisy statutów zakonnych - był on podobny do innych budowli reformatów w Polsce i powstał z drewna oraz gliny.
Gazeta Lubuska. Winiarze liczą straty po przymrozkach.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
