Niezwykła pamiątka Bożego Narodzenia. Kocyk, który ma ponad 2000 lat...

Możemy tylko podejrzewać, iż darem tym, patriarcha Świętego Miasta, chciał zamanifestować uznanie Karola jako władcy, równego co najmniej bizantyjskiemu cesarzowi. Z antycznego Imperium Romanum pozostała zaledwie jego wschodnia część, przypisując sobie przywileje następcy, tymczasem na zachodzie Europy kolejni papieże popierali odważnych władców frankońskich, gotowych przyjąć chrześcijaństwo za uzyskanie od papieża legalizacji ich młodej, nieugruntowanej jeszcze tradycją władzy nad zachodnią schedą Rzymian. Poza tym, waleczni frankońscy przywódcy stanowili zbrojne zabezpieczenie papiestwa przed barbarzyńcami i Bizancjum. Hojny gest patriarchy wobec Karola, nie mógł być zatem pozbawiony kontekstu politycznego. Władca Franków tymczasem na rodowych włościach w Akwizgranie wznosił stolicę swego państwa, w której prócz pałacu królewskiego i słynnej szkoły dworskiej (stanowiącej swego czasu intelektualne centrum naszego kontynentu) rosła też wspaniała świątynia poświęcona Najświętszej Maryi Pannie, znana dziś jako miejscowa katedra. Sprezentowane Karolowi przez patriarchę Jerozolimy w 799 roku, relikwie świętych tkanin, rangę świątyni i siłą rzeczy również Akwizgranu, błyskawicznie podniosły. Do miasta spontanicznie zaczęli ściągać pielgrzymi, chcący na własne oczy zobaczyć pieluszkę Dzieciątka, suknię Matki Bożej, którą miała mieć na sobie w noc Bożego Narodzenia, opaskę biodrową, którą miał na sobie Chrystus w czasie ukrzyżowania i chustę, w którą zawinięta była ścięta głowa Jana Chrzciciela. (O dwóch ostatnich relikwiach będzie jeszcze mowa na dalszych stronach książki.) Jako ciekawostkę dodam, że początkowo przywilej modlitwy przy relikwiach przysługiwał wyłącznie władcom i osobom szlachetnie urodzonym. Dopiero w 1349 roku Karol IV zainicjował tradycję zorganizowanych pielgrzymek do relikwii świętych tkanin. Pielgrzymki te – co 7 lat - odbywają się do dziś. Kolejna zapowiadana jest na rok 2014. Na przestrzeni wieków skarby akwizgrańskiej katedry pokazywano zgromadzonym na zewnątrz wiernym z wysokiego balkonu między oktogonem i wieżami kościoła. Wyznawano wówczas zasadę im wyżej, tym bliżej, w myśl której każdy z pątników pragnął znaleźć się w miejscu jak położonym możliwie wysoko w chwili prezentacji relikwii. Zasada im wyżej, tym bliżej, doprowadziła szybko do tego, że sprytni właściciele otaczających miejsce ekspozycji kamienic, za ogromne pieniądze, udostępniali pielgrzymom miejsca na swoich balkonach i w oknach. Dziś na szczęście relikwie ogląda się w prezbiterium.

Wielu współczesnych katolików powątpiewa w autentyczność relikwii z Akwizgranu, twierdząc, że tkaniny wyglądają zbyt świeżo jak na przedmioty liczące sobie 2000 lat. Zwłaszcza domniemana suknia Maryi, wydaje się być w zastanawiająco dobrym stanie. Tymczasem naukowcy, którzy bardzo skrupulatnie zbadali akwizgrańskie pamiątki po Mesjaszu, Jego Matce i Jego wielkim kuzynie, jednogłośnie orzekli, że prawdopodobieństwo autentyczności akwizgrańskich tkanin jest bardzo wysokie. Wyjaśnili, że każda z nich jest pochodzącym z Bliskiego Wschodu płótnem bawełnianym i każda liczy sobie około 2000 tysięcy lat. W ostatniej dekadzie XX wieku, wszystkie święte tkaniny zostały poddane gruntownej konserwacji. Jedyne wątpliwości jakie zrodziły się w głowach badaczy dotyczą przeznaczenia tkaniny uważanej za pieluszkę małego Mesjasza. Uczeni twierdzą bowiem, iż ten fragment materiału był prawdopodobnie rodzajem kocyka, którym przykrywano, bądź w który zawijano Dzieciątko Jezus, zaraz po narodzeniu.